Szkoła Podstawowa Nr 1 Rabka-Zdrój im. Obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku ul. Jana Pawła Ii 40, Rabka-Zdrój 34-700 tel/fax (0-18) 26-76-721, e-mail: gimnazjum.rabka@wp.pl
|
PEDAGOG
Drodzy Rodzice! Drodzy Uczniowie!
Chciałabym zapewnić, że w związku z zaistniałą sytuacją, w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświatowego, służę pomocą w razie jakichkolwiek problemów, pytań czy wątpliwości.
Informuję, że można się ze mną
kontaktować za pomocą maila: bądź też za pośrednictwem dziennika elektronicznego.
Z poważaniem
"ROZWÓJ DZIECKA"
Jak radzić sobie ze stresem w czasie pandemii?
>>
wersja do pobrania
<<
Drodzy Uczniowie, oto kilka propozycji:
Przerwa w śledzeniu wiadomości
Przyjemne aktywności
Wsparcie
Codzienna rutyna pedagog szkolny Małgorzata Tekieli
JAK POMÓC DZIECKU W DOMU JAK SKUTECZNIE UCZYĆ SIĘ ON-LINE?
DRODZY RODZICE!
DRODZY UCZNIOWIE!
Z MYŚLĄ O WAS I WASZYCH RODZICACH PRZYGOTOWAŁAM KILKA WSKAZÓWEK: ZACZYNAMY DZIEŃ: Warto zacząć dzień aktywnie! (zaścielić łóżko, przygotować miejsce do nauki, bez zbędnych czynności takich jak granie na komputerze, oglądanie seriali)
LIMIT CZASU EKRANU: Zadania najlepiej wykonywać na papierze. Najlepiej, by odpoczynek po skończonej nauce odbywał się bez urządzeń ekranowych. Warto zagrać w grę planszową lub wyprowadzić psa na spacer.
MIEJSCE DO NAUKI: Miejsce do nauki powinno mieścić się w takim miejscu, aby dziecko miało możliwość skoncentrowania się na pracy, tak aby było właściwie zmotywowane i osiągało satysfakcję z właściwie wykonanych zadań. Biurko/ stół powinno być odpowiednio oświetlone i uporządkowane. W zasięgu ręki powinny pozostać tylko książki, zeszyty, niezbędne przybory. Wszystkie przedmioty, które mogą rozpraszać powinny zostać usunięte. Pomieszczenie powinno być przewietrzone. Dzieci z zaburzeniami koncentracji nie powinny siedzieć blisko okna.
POKONAJ TRUDNOŚCI: Gdy dziecko nie chce się uczyć, zapytaj jaką ma trudność, jaką ma propozycję, by tę trudność pokonać, w jaki sposób możesz mu pomóc.
WSPARCIE: Dziecko powinno pracować samodzielnie. To szansa, by ćwiczyć samodzielność i kreatywność. Zachowaj spokój i pozytywne nastawienie do nauki, a napewno wszystko Ci się uda!
NIE BÓJ SIĘ POPROSIĆ O POMOC! ZAWSZE MOŻESZ LICZYĆ NA WSPARCIE PEDAGOGA SZKOLNEGO!
JAK WSPIERAĆ DZIECKO W OBLICZU PANDEMII?
Obserwujmy - siebie i nasze dzieci. Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego, jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jak dziecko reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? A jak my się zachowujemy?
Bądźmy gotowi do rozmowy - Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Fajnie, jeśli jest to osoba bliska. Naprawdę psycholog jest ostatnią osobą w tej kolejce. Wizyta u specjalisty może tylko nasilić różne lęki. Zachęcamy do tego, by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji. Szczerość zawsze buduje zaufanie.
Rozmawiajmy, jak radzić sobie z lękiem - to bardzo ważna wiedza. Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry).Pytajmy, co im pomaga. Dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć super pomysłami. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój. Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my dorośli przeżywamy trudne emocje, ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić. W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych - czasem to, co dzieci mają w głowie jest dużo straszniejsze od rzeczywistości. Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy, no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje.
Nie oszukujmy - starajmy się być spokojni - nie panikujmy. Jednak, kiedy rozmawiamy o rzeczach trudnych, ulegamy emocjom, a przyłapuje nas na tym młody człowiek i zadaje pytanie, co się stało, nie odpowiadajmy, że nic. Takie ucinanie rozmowy, tworzenie tajemnic, jest pożywką do karmienia lęków.
Zadbajmy o potrzeby dzieci - tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują. Zadbajmy o to. Rówieśnicy są ważni. Pamiętajmy o nowych technologiach - to dobry moment, żeby z nich również korzystać. Uczmy się razem zdrowych nawyków - i bądźmy wzorem do naśladowania.
Zadbajmy o innych - a może w tej trudnej sytuacji spróbujemy zająć się czymś użytecznym? Może razem z dzieckiem wesprzemy słabszych, którzy potrzebują naszej pomocy?
|