Jak to u nas jest ze sztuką?

W naszym mieście znajduje się kilka placówek kulturalnych

MOK

Miejski Ośrodek Kultury, który ma swoją siedzibę przy ulicy Parkowej 5 czynnie włącza się w życie kulturalne miasta.

Jest organizatorem wielu imprez na terenie Rabki. Niektóre z nich są już cykliczne. Do przedsięwzięć takich należy miedzy innymi: sylwester w amfiteatrze, „Pożegnanie lata” ,"Święto Dzieci Gór", wakacyjne turnieje szachowe, przegląd artystyczny szkół podstawowych, eliminacje rejonowe do „Wygraj sukces”, konkurs recytatorski im.. Antoniny Zachary – Wnękowej oraz wystawa rysunku i malarstwa uczniów OPP.

Ognisko Pracy Pozaszkolnej jest pewnego rodzaju centrum kulturalnym dla dzieci i młodzieży w naszym mieście. Powstało 24 lata temu z inicjatywy pani Marii Marioli Burcan, która to za swą prace na rzecz dzieci została na ich prośbę odznaczona przez Międzynarodową Kapitułę „Orderem Uśmiechu” i otrzymała zaszczytny tytuł Kawalera Orderu Uśmiechu. Przez ponad 20 lat była wzorowym dyrektorem placówki. Obecnie zastąpił ja mąż pan Piotr Burcan, który to prowadzi zajęcia muzyczne, a jego wychowankowie mogą pochwalić się licznymi sukcesami.

Dzięki istnieniu tej ogniska każdy kto tylko ma chęci może przy pomocy profesjonalnych instruktorów rozwijać swój talentu oraz przygotowywać się do dalszego kształcenia w zakresie różnych dziedzin sztuki. Poza tym ma możliwość ciekawie zagospodarować swój wolny czas.

Ognisko cieszy się ogromnym zainteresowaniem. Na zajęcia uczęszczają zarówno przedszkolaki jak tez młodzież . Każdy znajdzie tutaj coś co go zainteresuje. Obecnie prowadzone są: zajęcia teatralne, plastyka i zabawa, malarstwo i rysunek, ceramika, haft i aplikacja, rytmika i taniec, Zespół wokalny Svelto oraz Klub Piosenki Triolki.

Uczniowie ogniska mogą poszczycić się licznymi osiągnięciami. Biorą oni udział w wielu ważnych międzynarodowych festiwalach zdobywając wysokie miejsca, są laureatami i finalistami programu „Od przedszkola do Opola”, Agnieszka Burcan, Małgosia Burcan i Joanna Rapacz wraz z opiekunami Piotrem i Mariolą Burcan miały zaszczyt gościć w programie telewizyjnym „Kawa czy herbata”, zespół „Rytm” reprezentował Rabkę na Ogólnopolskim Dziecięcym Festiwalu piosenki i Tańca w Koninie. Również plastycy zdobywają liczne laury nie tylko na konkursach polskich ale też międzynarodowych.

Człowiekiem, który w ogromnym stopniu przysłużył się rozwojowi sztuki w Rabce zwłaszcza wśród młodzieży był niewątpliwie nie żyjący już pan Leszek Zachara. Prowadzone przez niego zajęcia plastyczne cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Był jak magnez. Ludzie lgnęli do niego, a serce miał tak wielkie, ze dla każdego znalazło się w nim miejsce Starał się im w najróżniejszy sposób pokazać, że warto poświecić się sztuce. Jak wspominają jego uczniowie często przyprowadzał na zajęcia swojego psa lub przynosił ze sobą obrazy swojego autorstwa.

Pracując w Ognisku Pracy Pozaszkolnej wychował rzesze artystów. Każdego roku organizował im wystawy. Nie obyło się też bez wspólnych wigilii w ognisku.

Pan Leszek Zachara jest projektantem pomnika Męczeństwa,

medalu wydanego z okazji 50-lecia istnienia Rabki,

wystroju rabczańskiego amfiteatru.

Zaprojektował i wykonał dla dzieci leczących się w sanatorium Lotos „Salę motylkową” Projektował również oprawy scenograficzne dla młodzieżowych teatrów amatorskich , które prowadził wraz z panią Jadwigą Grzegorzewską. Jeden z jego obrazów został wydrukowany w podręczniku do nauki plastyki.

Na scenie często bywa, że wszystko zaczyna się od konferansjera. Tak było i tym razem. Początkowo kiedy rabczański Teatr Lalek nie miał jeszcze konkretnej nazwy, mieszkała w nim pacynka o imieniu Rabcio. Był to mały pajacyk i urwis, któremu powierzono rolę narratora i konferansjera. To właśnie od jego imienia wzięła się obecna nazwa teatru.

Na przełomie lat Teatr zmieniał swoją siedzibę. Obecnie znajduje się ona przy ul. Orkana 6.

„Rabciowa” scena przyciąga widzów niezależnie od wieku. Ja osobiście miałam okazję zobaczyć niedawno fragment jednego ze spektakli. Kiedy przyszłam do teatru i usiadłam na widowni spostrzegłam , że nie była zajmowana jedynie przez dzieci i ich rodziców również pojedyncze dorosłe osoby z zaciekawieniem śledziły spektakl.

Rabczański Teatr jest też swego rodzaju terapią dla dzieci przebywających w sanatoriach. Dzięki jego istnieniu mogą, oglądając przedstawienia, na chwilę zapomnieć o tęsknocie za domem, a niekiedy nawet mają jedyną i niepowtarzalną okazję zobaczenia jak wygląda Teatr Lalek.

Dawniej spektakle „Rabciowe” można było oglądać w telewizji. Teraz niestety nie mamy już takiej możliwości.. Ale niekoniecznie jest czego żałować, ponieważ jest to pretekst do tego, aby móc wybrać się do Teatru i oglądać spektakle na żywo.

Magda Czyszczoń